مطالعه بافت‌‌شناسی آنژیوژنز درمانی به روش مهندسی بافت در رت: نقش ماست‌سل‌ها و پلاکت‌‌ها در القاء آنژیوژنز

مقدمه بیماری‌‌های عروق محیطی در اثر قطع جریان خون در اندام‌‌ها ایجاد می‌‌شود. ماست‌‌سل‌‌ها و‌‌ پلاکت‌‌ها با القاء آنژیوژنز و افزایش رگ‌‌زایی ممکن است موجب تسریع در بهبود شرایط ایسکمی موضعی شوند. هدف از مطالعه حاضر کمک به پیدا کردن روش درمانی مؤثر برای بهبود شرایط ایسکمی موضعی، در محل قطع شریان رانی می‌‌باشد. مواد و روش‌‌ها ۳۰ قطعه رت نر سفید نژاد Wistar به ۶ گروه آزمایشی که همگی شامل حیوانات دچار ایسکمی بودند بطور تصادفی تقسیم شدند (۵=n): گروه کنترل ایسکمی: برش در محل شریان رانی و برداشت به طول mm۵، گروه کنترل محلول فسفات بافر (PBS): به منطقه برش PBS اضافه گردید، گروه کنترل کیتوزان (CHIT): به منطقه برش محلول کیتوزان اضافه گردید‌‌. گروه تجربی پیوند ماست سل (CHIT/Mast cells): به منطقه برش محلول کیتوزان و ماست سل (۱۰۶×۱) اضافه شد. گروه تجربی پیوند پلاکت (CHIT/plat): به منطقه برش محلول کیتوزان و پلاکت (۱۰۶×۱۳) اضافه گردید. گروه تجربی پیوند پلاکت و ماستسل (CHIT/plat/Mast cells): به منطقه برش محلول کیتوزان، ۱۰۶×۱۳ پلاکت و ماست سل (۱۰۶×۱) اضافه شد. یافته‌‌ها آنالیز داده‌‌های مربوط به تراکم عروق و هیستومورفومتری روز ۷ بعد از جراحی صورت گرفت. میانگین تعداد عروق خونی در گروه  CHIT/Mast افزایش معنی‌‌داری نسبت به سایر گروه‌‌های آزمایشی نشان داد (p<۰/۰۵). میانگین مربوط به تعداد عروق متوسط و بزرگ در گروه CHIT/Mast بطور مؤثری بیشتر از گروه‌‌های کنترل بود (p<۰/۰۵). نتیجه‌‌گیری استفاده از ماست‌‌سل‌‌ها در مهندسی بافت می‌‌تواند پیشنهادی با رویکرد جدید در راستای آنژیوژنز درمانی تلقی شود، که قادر به ارائه بهبود روند رگزایی در موارد ابتلا به بیماری‌‌های عروق محیطی باشد.